Yeah in Oeganda -3-

Dag 4 
Vandaag op weg naar Mbale, hotel Mount Elgon, onderweg... vlak bij het hotel eten we eerst een Rolex (rolled eggs) 

Deze middag zijn we even 'vrij'geweest... lekker even gezwommen en kunnen afkoelen...

Eind van de middag begon het te waaien en zagen we een zandstorm voor de berg langstrekken... We aten deze avond in het hotel. 

Dag 5

Vandaag de wandeltocht naar de Sipi Falls, het was een pittige wandel, klim en klautertocht, met hulp van een paar locale jongens die op hun slippertjes de helling op en af holden, ze staken op de 'kritieke' punten een hand toe en trokken me omhoog.... 🙄... 

Heerlijke lunch bij de Sipi River Lodge en ook de middag daar doorgebracht, terwijl anderen ook de andere waterval klim nog gingen doen.....

Bij terugkomst, na het uittrekken van de wandelschoenen, zag ik ineens waarom ik het laatste stuk toch tekens de steentjes voelde....door de 'dikke' zolen van mijn wandelschoenen...

Ik dacht eerst dat ik door vulkanische grond gelopen had (of iets dergelijks) maar het bleek ouderdom te zijn... Ik had ze inderdaad al n tijdje (en lang niet gebruikt) de hele dikke profielzool was weg... Opgelost....😳 Gelukkig kon ik voor de nog komende wandelactiviteiten de schoenen van Jan lenen, waar ik heel blij mee was....

's Avonds weer gegeten in hotel.

Dag 6

Vandaag op weg naar Soroti, onderweg  gegeten in een klein locaal restaurantje, 

met locaal voedsel... (Matoke  enz.)  's avonds gegeten met een deel van het bestuur in Oeganda, in het hotel.

Dag 7 

Vandaag naar de kerk n het vluchtelingenkamp... Het was een (lange) belevenis... Veel zingen, dansen, en een preek in engels die vertaald werd naar de locale taal..

Na de dienst werd de meegenomen rolstoel geschonken aan een vrouw die er erg mee geholpen zal zijn... Wat een geluk straalde er van haar gezicht!

Na afloop kon ik (buiten) mijn sponsordochter Susan ontmoeten en haar de meegebrachte cadeautjes en 'n geit meegeven en haar vader ontmoeten. 

Ook de andere sponsorkinderen kregen een brief of bericht of meegegeven presentje van hun sponsor.

Met het meegebrachte kostuum iemand heel blij gemaakt...

Deze middag was het programma om naar de markt te gaan en de beklimming van de Soroti Rock... Ik heb dit even geskipt....

Dag 8

Vandaag de Bush in, allereerst naar het ziekenhuis om de meegenomen hulpgoederen (uit al die extra koffers) daar achter te laten. We beginnen met een bezoek aan Truus, die daar werkzaam is en die ons ontvangt met koffie, cake en speculaasbrokken. Ze laat ons het schooltje zien, waarmee zij bezig is en vervolgens gaan we naar het ziekenhuis, waar we wat knuffeltjes uitdelen aan de kindjes die er liggen en een rondleiding krijgen langs de 'keuken' en dergelijke.

Als alle koffers leeg zijn en de kasten gevuld gaan we door, verder de bush in. Ik mag opnieuw een geit uitreiken, nu aan mijn sponsorzoon, Simon.  We brengen een bezoek aan het bakkerij'tje dat momenteel dienst doet als locatie voor verschillende opleidingen....

We bekeken een houtbewerkingsbedrijfje van een oud leerling, die nu zelf mensen in dienst heeft en zijn kennis doorgeeft...

We blijven eten bij de familie (waar het Amuria verhaal begon) en drinken eerst thee en krijgen daarbij geroosterde sesam.... (heerlijk,) en later een heerlijke maaltijd. Heel veel prachtige kinderen op de foto gezet!

De tafel was al gedekt... (met een dekentje van de breierij Zeewolde)

Op de terugweg enkele boodschappenpakketje uitgedeeld aan de allerarmsten... Het is niet te beschrijven...  hoe armoedig deze mensen zijn....  zo blij met deze tas vol met spullen die ze zo nodig hebben. Heel indrukwekkend. 
's avonds eten wij in het hotel.

Dag 9
Opnieuw de bush in, we delen nog meer pakketten uit en eten bij de 'andere' kant van de familie... eerst weer thee, deze keer met (vlies)pinda's en daarna ook hier een maaltijd.

Dag 10
Vandaag reizen we naar Masindi, via Lira, maar eerst gaan we nog langs het hostel...

Niet alle leerlingen zijn al terug van vakantie, maar die er zijn zingen voor ons....

Ook gaan we langs Olily Highschool, de school voor voortgezet onderwijs waar de meeste scholarship studenten (van st. Amuria) op zitten.... Ook hier is een hostel, voor leerlingen die ver(der) weg wonen...  

Één van de vele klassen waar we een kijkje mochten nemen... wat een gek gezicht voor ze zo'n groepje 'Mazoungo's' in hun klas... sommigen kijken hun ogen uit....

Omdat het me niet lukte de foto's er goed op te krijgen heb ik gewacht tot ik weer thuis was... met uitstekende wifi ;) ook het laatste deel volgt binnenkort...
wordt vervolgd....

(helaas lijkt er iets niet oke met de opmaak... daar kijk ik later even naar....)